در روز معارفه‌ی شهردار و تودیع شهردار سابق، در سالن شهید مطهری سمنان، درس‌های خوبی آموختیم و فهمیدیم که چرا یک شهری که با ما هم اقلیم است آن همه رشد می‌کند؛ آن همه بزرگ می‌پرورد؛ آن همه گردشگر جذب می‌کند و از آن دست پرورده‌ها و نخبه‌ها، صادر هم می‌کند. می‌دانید چرا؟
باید در سالن می‌بودید و می‌دیدید که از حاضران در جلسه‌ی تودیع و معارفه، یاران، همراهان و همشهری‌های شهردار انتخابی بودند و چگونه برای سلامتش صلوات فرستادند و نمایندگانشان از ستاد نماز جمعه و جمع روحانیان و شورای شهر کاشان در تمجید از شهردار کنونی سمنان داد، سخن دادند و به شدت حمایت هم کردند و از این که با اختلاف یک رای نتوانستند وی را در شهرشان حفظ کنند، با بغض ادای کلام کردند و عجیب این که سمنانی‌های ما رفتند، اما کاشانی‌ها در سالن تا پایان ماندند، تا در سربلندی همشهری خود سنگ تمام بگذارند.
و باید هم چنین می‌کردند؛ حق انسان خدوم، همین است که یارانش گزاردند و به ما هم یاد دادند که یک شهر چرا ان همه بزرگ دارد و از بزرگان چگونه باید یاد کرد. از فیض کاشانی، از محتشم، از کلیم، از سهراب سپهری و… و ما نه تنها از بزرگان خود نگفتیم و از آنان یادی نکردیم بلکه بر آنها پرده‌ی فراموشی کشیدیم، چون اگر می‌گفتیم ما شیخ علاءالدوله‌ای داریم که بزرگی مثل «خواجوی کرمانی» مرید حلقه به گوشش بوده و از کرمان، سالیانی چند جهت کسب فیض در سمنان می‌زیسته و آن رباعی قابل تامل در مدح و وصف شیخ گفته و آنها از ما می‌خواستند که مهمانان کاشانی را به آرامگاه شیخ علاءالدوله ببریم چه می‌کردیم؟ و این خجالت را به کجا می‌بردیم؟
بر اساس همین تلقی و تفکر است که موسوی‌ها و دهرویه‌ها به حاشیه رانده می‌شوند و مظلومانه و به گمنامی می‌روند. همان‌گونه که روز شنبه بعد از هجده ماه و هجده روز و آن دیگر با دو بار سرپرستی رفتند و مسلم بدانید که هیچ‌کس و هیچ‌جا، به تناسب قابلیت شان آنان را فرا نمی‌خواند. و چنین است که حتی یک نفر دکتر نیک سرشت ما را که غریبانه به سمت معاونت استانداری به زنجان رفت، همراهی نکرد! البته در اینجا فضای فکری و روحی ما مردم سمنان مورد تحلیل است نه آن که انتخاب حساب شده و مطلوب شورای شهر سمنان که همه از کار کرده‌ها و مجریان‌اند، نقدی باشد و بخواهیم در کار این گروه محبوب که با رای مردم شریف گزینش شده‌اند، اما و اگری بیاوریم.
مقصود آن است که ما هرگز نتوانسته‌ایم از داشته‌ها و بزرگان خودمان، آنچه واقعیت تاریخی مستند است، دفاع کنیم. به همین علت است، یک شهروند کاشانی هیچ خبر ندارد که این شهر کهن و چند هزار ساله‌ی سمنان که به قول مجری محترم در صد سال پیش، یکی از 16 شهر ایران بوده که بلدیه (شهرداری) داشته، در بحرانی‌ترین دوران تاریخی ایران و بعد از کشتار مخوفی که مغول در کشور ما به راه انداخت، این وزیران سمنانی بودند که اوضاع را مدیریت کردند و با درایت و فراست، از خرابی و فجایع بیش‌تر جلوگیری نمودند و هم اکنون نیز جمعی از دولت مردان تاثیر‌گذار کشور اهل همین استان کهن فرهیخته و باسوادند. نشان آن که دو رئیس جمهور و یک رئیس قوه‌ی قضائیه  اهل همین استان دیوان‌سالار خیزند.
حال می‌دانید اشکال کار ما کجاست؟ و چرا این همه غیربومی به استان ما آمده اند؟ جواب آن است که نخبه کش و بومی نابودکن هستیم و با زمینه و فضایی که می‌سازیم و آزاری که فراهم می‌کنیم، کسی حاضر نیست در دیار خود مسئولیت بپذیرد. یعنی، به نوعی ما در زمین غیربومی‌ها بازی می‌کنیم و خودمان به دست خود، خانه‌نشین‌شان می‌کنیم. این عارضه، بلای استعداد ویران‌کنی است که ده‌ها سال است که به جان مان افتاده.

حضورکاشانی ها درشهرسمنان همزمان با معارفه ی شهردار